Język polski

Polski
Rodzina	Indoeuropejska
Grupa	Słowiańska
Alfabet	Łaciński
Język urzędowy	Polska  Unia Europejska
Liczba mówiących	45 milionów
Kody języka	pl, pol

Język polski, polszczyzna – język naturalny należący do grupy języków zachodniosłowiańskich (do której należą również czeski i słowacki), stanowiącej część rodziny języków indoeuropejskich. Jest jednym z oficjalnych języków Unii Europejskiej.

Ocenia się, że język polski jest językiem ojczystym około 45 milionów ludzi na świecie, mieszkańców Polski oraz tzw. Polonii, czyli Polaków zamieszkałych za granicą.

Alfabet języka polskiego

A • Ą • B • C • Ć • D • E • Ę • F • G • H • I • J • K • L • Ł • M • N • Ń • O • Ó • P • R • S • Ś • T • U • W • Y • Z • Ź • Ż

W użyciu są także 3 litery: Q, V i X jednak występują one tylko w słowach obcego pochodzenia.

W alfabecie polskim oprócz pojedynczych liter występuje także 7 dwuznaków: ch, cz, dz, dź, dż, rz, sz.

Gramatyka

Język polski reprezentuje typ fleksyjny. W tradycyjnej (szkolnej) klasyfikacji wyróżnia się 10 części mowy: rzeczownik, przymiotnik, czasownik, liczebnik, zaimek, przysłówek, przyimek, spójnik, wykrzyknik, partykuła. W języku polskim są 2 liczby – pojedyncza i mnoga. Nieliczne zachowane formy liczby podwójnej pełnią funkcje liczby mnogiej, szczególnie w określeniach części ciała występujących parami. Na podstawie kryterium zgodności z przymiotnikiem można wyróżnić 5 rodzajów: w liczbie pojedynczej męski, żeński i nijaki; a w liczbie mnogiej męskoosobowy i niemęskoosobowy.